رصد خبر | حالی که بسیاری از افراد ممکن است ویتامین‌هایی مانند سی یا ئی را برای تقویت سلامتشان مصرف کنند، این کار شاید خطرهایی داشته باشد.
به گزارش ایندیپندنت؛ یافته‌های پژوهشی جدید نشان می‌دهد که ویتامین‌ها می‌توانند سبب رشد رگ‌های خونی جدید در داخل سلول‌های سرطانی شوند. این رگ‌های جدید به رشد و گسترش سلول‌های سرطانی در سراسر بدن کمک می‌کنند.
تومورهای سرطانی برای رشد رگ‌های خونی جدید، به اکسیژن و خون حاوی مواد مغذی نیاز دارند. این فرایند رگ‌زایی یا آنژیوژنز نام دارد.
قرص‌های مکمل ویتامین مصرف کنیم یا نکنیم؟
عملکرد آنتی‌اکسیدان‌ها معمولا به این نحو است که اکسیژن مصرف‌نشده را از سایر سلول‌ها می‌گیرند، که میزان استرس اکسیداتیو یا استرس اکسیدکننده را کاهش می‌دهد. استرس اکسیدکننده می‌تواند به دی‌ان‌ای آسیب بزند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.
امید به درمان سرطان خون با داروهای جدید ایمنی‌درمانی
مارتین برگو، نویسنده این مقاله پژوهشی، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد آنتی‌اکسیدان‌ها مکانیسمی را فعال می‌کنند که سبب می‌شود تومورهای سرطانی رگ‌های خونی جدید بسازند، که جای تعجب دارد، زیرا پیش‌تر تصور بر این بود که آنتی‌اکسیدان‌ها اثری حفاظتی دارند. رگ‌های خونی جدید تومورها را تغذیه می‌کنند و به رشد و گسترش آن‌ها کمک می‌کنند.»
برگو در ادامه افزود البته ضرورتی ندارد نگران آنتی‌اکسیدان موجود در غذاهای عادی باشید، اما بیشتر افراد به میزان اضافه این ماده نیاز ندارند. در واقع، میزان مازاد آنتی‌اکسیدان می‌تواند برای بیماران مبتلا به سرطان و افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند مضر باشد.
ویتامین سی و ئی پروتئین BACH1 را تثبیت می‌کنند، که می‌تواند سبب گسترش سرطان ریه شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که مقادیر فراوان و بیش از اندازه آنتی‌اکسیدان به برنامه غذایی فرد افزوده شود یا وقتی تومورها جهش پیدا می‌کنند، که تولید آنتی‌اکسیدان را فعال می‌کند.
پژوهشگران هنگام بررسی سرطان ریه در بافت‌هایی که از بیماران گرفته بودند، به نقش آنتی‌اکسیدان‌ها پی بردند. همین مورد در بافت پستان، تومورهای کلیه و در آزمایش روی موش‌ها مشاهده شد.
تینگ ونگ، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله پژوهشی، گفت این تحقیق راه را برای روش‌های موثرتر پیشگیری از رگ‌زایی تومورها باز می‌کند. او در ادامه افزود به‌عنوان مثال، ممکن است درمان رگ‌زایی در بیمارانی که میزان بالایی از پروتئینBACH1 در تومورهایشان مشاهده می‌شود مفیدتر از بیمارانی باشد که میزان BACH1 پایینی دارند.
