رصد خبر | ضرورت نو آوری در اصلاح‌گری ، موفقیت دولت در سیاست خارجی ، ناپایداری روابط تهران- ریاض ، برخورد با نیروهای خودسر و تغییر جای جلاد و شهید در سکوت ما از جمله مطالب مهم روزنامه‌های یکشنبه ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ است.
چکیده مطالب مهم مطبوعات را هر روز در رصد بخوانید.
ضرورت نو آوری در اصلاح‌گری
با توجه به رویکردهایی که تصمیم‌سازان و سیاست‌گذاران در بخش‌های مختلف دنبال می‌کنند، این گزاره که «آیا ادامه روند اصلاح‌جویی و اصلاح‌گری در جامعه امکان‌پذیر است؟» با تردیدهایی همراه است. اصلاح‌طلبان نباید نسبت به ضرورت یافتن شیوه‌های نوین اصلاح‌گری ناامید شده و میدان را کاملا در اختیار رادیکال‌های جناح راست قرار دهند. تا پیش از این مرسوم‌ترین شیوه جریان اصلاح‌گری در کشور، تکیه بر یک جریان پارلمانتاریستی انتخابات‌محور بوده است، هرچند این شیوه‌ها طی سال‌های اخیر با بن‌بست‌های جدی مواجه شده‌اند اما شاید بتوان همچنان این شیوه‌ها را در کنار شیوه‌های جدید که همراه با شجاعت و ایده‌پردازی‌های خلاقانه‌تر است، امتحان کرد. گلایه جامعه و نسل جوان هم درخصوص کم‌کاری از اصلاح‌طلبی هم بحق است و باید آنها را شنید و در مسیر بهبود حرکت کرد.
سید محمد خاتمی در حال معرفی چارچوب‌های اصلاح‌طلبی در عرصه عمومی است.
دو اصل یعنی یکی زمینه‌سازی برای حضور نمایندگان واقعی مردم و مهم‌تر از آن قرار دادن ساختارها در جایگاه واقعی خود، باعث افزایش میزان مشارکت در همه بخش‌های جامعه(ازجمله انتخابات) خواهد شد.
آیا ما می‌خواهیم انتخاباتی در استاندارد انتخابات اول مجلس شورای اسلامی برگزار کنیم یا انتخاباتی در حد شکل گیری مجلس یازدهم؟ هر دوی این انتخابات ذیل نظام جمهوری اسلامی برگزار شده است. اما دو الگوی متفاوت است.
طرحی که مجلس درخصوص انتخابات دنبال می‌کند و در سه ضلعی مجلس، مجمع تشخیص و شورای نگهبان در حال دست به دست شدن است، نشان می‌دهد که اراده‌ای برای اصلاح وجود ندارد.
حرکت های براندازنه زیان بار و نگران کننده برای اصل ایران، کشور و ملت خواهد بود.
علی باقری – اعتماد
جایگزینی تهدید بجای قانون
این روزها چند مورد از این نقض قانون‌ها رخ داده که حساسیت‌ها را زیاد کرده است. حمله به یک کنسرت، یا به یک کافه، یا سخنان فرمانده نیروی انتظامی مازندران که گفت: «تو این استان، تو این شهرستان‌های ما خدای نکرده کسی خواست ناهنجاری کند، به حکم قانون گردنش رو بشکنین، پاسخش هم با من.» اینها نشانه‌هایی از این است که از قرارداد میان دولت و مردم عبور شده است. اتفاقا این نوع رفتارها و اقدامات موجب تجری بیشتر مردم به نقض قوانینی می‌شود که حکومت توصیه به رعایت آنها می‌کند. مجازات با انتقام و خشم و نفرت به کلی متفاوت است. سخنان فرمانده مزبور مرز میان فرمان براساس تهدید را با حاکمیت قانون برداشته است. شاید کسانی باشند که گمان کنند با قانون نمی‌توان مانع از تخلفات شد و باید تهدید را وارد میدان کرد. اگر این نتیجه‌گیری احتمالی باشد، در مقابل این نتیجه قطعی است که فراتر رفتن از قانون، شیرازه حیات اجتماعی را از هم می‌گسلد.
واکنش نشان ندادن مسوولان بالاتر نسبت به این سخنان عوارض مهمی دارد. البته در فضای عمومی و برحسب قرینه چنین برداشت شد منظور ایشان افرادی است که حجاب را رعایت نمی‌کنند. ویدیوی کامل و توضیح نیروی انتظامی بر این واقعیت تاکید می‌کند که جمله معطوف به سارقان است، با این حال در اصل مساله هیچ تغییری حاصل نمی‌شود. وظیفه نیروی انتظامی یا هر نهاد دولتی دیگر گرفتن حقوق برای انجام قانون است، اینکه با انجام آن چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود، مساله اولیه آنان نیست و در قانون نیامده که مبارزه با دزدان مستلزم شکستن گردن آنان یا پاسخگویی فرمانده به جای مامور متخلف است. البته به طور قطع منظور از شکستن گردن، یک اصطلاح است و نه توصیه‌ای برای عمل، ولی کاربرد این اصطلاح به معنای جایگزین کردن تهدید به جای قانون است و این نقض حاکمیت قانون است.
عباس عبدی- اعتماد
موفقیت دولت در سیاست خارجی
یکی از علت‌های موفقیت دولت سیزدهم در دیپلماسی و از جمله سیاست خارجی منطقه‌ای، هم‌افزایی «میدان» و «دیپلماسی» بوده است. به عنوان نمونه، در یک بازه زمانی کوتاه، هم از موشک هایپرسونیک فتاح رونمایی می‌شود، هم وزیر خارجه عربستان به ایران می‌آید، هم رئیس‌جمهور ایران به آمریکای لاتین(حیاط خلوت آمریکا) سفر می‌کند و هم آمریکا با عقب‌نشینی آشکار و ناامید از نتایج جنگ ترکیبی، با استیصال از دیپلماسی با ایران سخن می‌گوید.
در دولت قبل، سیاست خارجی به دیپلماسی برجامی تقلیل پیدا کرد، تا جایی که عملا سیاست خارجی در روابط با سه چهار کشور معدود غربی خلاصه شد، آن هم نه از موضع برابر بلکه از موضع انفعال و حقارت. به همین دلیل دیگر جنبه‌های سیاست خارجی و به‌ویژه سیاست خارجی منطقه‌ای و همسایگان به شدت مغفول ماند.
کیهان
رویکرد جناح حاکم برای اداره کشور یک توهم بود
ساده‌‌انگاری عده‌ای و غرق شدن در شعارهای خالی از محتوا، برخی را امیدوار کرد که بهتر است پس از احمدی‌نژاد، یک بار دیگر ماجرای یکدستی حکومت را آزمون کنیم، بلکه از طریق یکدستی آنان، و پایان یافتن چوب لای چرخ گذاشتن، وضعیت عمومی مردم بهبود یابد. تجربه دو سال اخیر نشان داد که یکدستی همچون نوبت گذشته، سرابی بیش نبود، چراکه در همین مدت اصلی‌ترین وزرای اقتصادی این دولت یا مجبور به استعفا شدند، یا استعفا دادند یا برکنار و استیضاح شدند. وعده‌های اصلی یک میلیون شغل سالانه، یک میلیون خانه سالانه و تک‌رقمی کردن تورم نیز به محاق رفته است. برجام نیز عملا به پایان رسیده است و در بهترین حالت احتمال دارد که یک تفاهم موقت جانشین آن شود. رویکرد جناح حاکم برای اداره کشور یک توهم و خیال بیش نبود و یکدستی آنان نیز نه‌تنها محقق نشد، بلکه در غیاب یک رویکرد علمی و کارآمد، یکدستی دردی را درمان نمی‌کند که زیاد هم می‌کند.
هم میهن
ناپایداری روابط تهران- ریاض
از منظر علت‌یابی و نشانه‌شناسی، اصرار مقامات ریاض در انتقال سفارت از ساختمان گذشته یعنی واقع‌شده در منطقه نیاوران (شمال‌شرقی پایتخت) به هتل اسپیناس‌پالاس به جهت ناپایداری این روابط است. در واقع چه خاطر مقامات تهران و چه خاطر مقامات ریاض به واسطه تعقیب «آنارشیسم‌گرایی و هولیگانیسم» نظیر رفتار‌هایی چون: آتش زدن سفارت عربستان در تهران و سر‌کنسولگری‌اش در مشهد و همچنین دامن زدن به حوادثی چون انفجار‌های آرامکو آن هم در هندسه ژئوپلیتیک غرب آسیا زنگار بسته و مکدر است. به عبارت دیگر می‌توان گفت که دو کشور به رغم ازسرگیری روابط دیپلماتیک هنوز در شرایط و انگاره‌ای از آشفتگی دائم و ناامن به سر می‌برند و وضعیت موجود در روابط خارجی آنها برخلاف ظاهر امر، هنوز پرتنش و ناسازگار است و در عمل اینگونه به نظر می‌رسد که دو کشور تا رسیدن به مرحله و آستانه «صلح گرم» فاصله زیادی دارند. در سطحی دیگر گفته شده که اگر قرار باشد بر اساس محاسبات و برداشت‌های اشتباه، آثار سوءای بر روابط تهران- ریاض به واسطه برخی شرایط جاری در مناسبات وارد شود، هتل اسپیناس‌پالاس به واسطه داشتن باند فرود بالگرد در بالای ساختمان، ضریب امنیت کارکنان و دیپلمات‌های سفارتخانه را در صورت حمله احتمالی مجدد رادیکال‌ها و مخالفان این روابط بالا می‌برد و این امکان برای آنها وجود خواهد داشت که به واسطه بالگرد‌ها و عملیات‌های اورژانسی و فوریتی، به حریم‌های کم‌خطر و امن انتقال یابند.
جهان صنعت
بد حجابی راه حل فرهنگی دارد
امروز دیگر می‌دانیم که معضلات فرهنگی، چون بحث پوشش و عفاف و حجاب را می‌شود با تدبیر، بلندنظری و صبوری و راه‌حل‌های فرهنگی حل کرد و البته آن بخش کوچک و حقیری که به شکل سازماندهی شده اقدام به ساختارشکنی‌های فرهنگی می‌کنند هم قابل شناسایی و ردیابی خواهند بود، اما باید هوشیار بود چراکه دشمن موضوع بدحجابی را در جامعه بهترین بستر برای ایجاد شکاف به سود خود می‌داند و این وظیفه ماست که اجازه چنین سوءاستفاده‌ای را ندهیم.
جوان
برخورد با نیروهای خودسر
امروز دیگر در دهه ۷۰ به سر نمی‌بریم که عده‌ای با استفاده از خلأ‌های امنیتی بتوانند به اماکن فرهنگی و اجتماعی یورش برده و موجب تهیه خوراک رسانه‌ای برای بیگانگان شوند. اداره‌کنندگان کنسرت‌ها و نیروهای حراست به وظایف خود آگاهی دارند و قطعاً لازم نیست عده‌ای بخواهند از بیرون به بهانه‌های واهی نظم و انضباط برنامه‌های فرهنگی را بر هم بزنند.
امروز در هر مراسم و رویداد فرهنگی ممکن است عده‌ای معدود از جوانان غفلتاً تحت تأثیر فضا برخی شئونات را نادیده بگیرند که اینگونه مسائل با هوشیاری برگزار‌کنندگان و ناظمان مراسم قابل کنترل است و اگر قرار باشد عده‌ای از بیرون مدام احساس وظیفه کرده و خود را به این مراسم برسانند و با بر هم زدن برنامه‌هایی که مجوز قانونی دارند برای شبکه‌های معاند خوراک رسانه‌ای تهیه کنند ،سنگ روی سنگ باقی نخواهد ماند؛ لذا در این برهه که کشور یک مرحله حساس را پس از یک سلسله فتنه‌گری رسانه‌ای از سوی دشمن پشت سر می‌گذارد و می‌دانیم مخالفان نظم و امنیت ترجیح می‌دهند دوقطبی‌ها و شکاف‌های کاذب در جامعه شکل بگیرد، هوشیاری درباره افرادی که از آنها به عنوان خودسر یاد می‌شود بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا می‌کند.
جوان
تغییر جای جلاد و شهید در سکوت ما
تغییر جای جلاد و شهید گاهی هم با سکوت ما اتفاق می‌افتد. نه می‌دانیم تولد شهدایمان چه زمانی بوده و نه بزرگذاشت خاصی برای شهدای حافظ امنیت برگزار می‌کنیم، آن سو، اما به هر مناسبتی از قاتل‌ها و چاقوکش‌ها به تکریم و بزرگی یاد می‌کند و قدیس می‌سازد.
جوان
