آرزو و توانایی دو موضوع جدا هستند

رصد خبر | مردم را با رسانه نمی‌توان امیدوار کرد، سخنان رازگونه قالیباف ، عقب نشینی کدام دولتها مورد نظر رهبری است، آرزو و توانایی دو موضوع جدا هستند و ضرورت رفع تبعیض علیه زنان از جمله محورهای مطالب مهم روزنامه‌های سه‌شنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۲ هستند.

چکیده مطالب مهم مطبوعات را هر روز در رصد بخوانید

با رسانه نمی توان مردم را امیدوار کرد

با رسانه و تبلیغات نمی‌توان کسی را امیدوار کرد. اگر می‌شد این ۹۹ درصد رسانه‌های رسمی که در انحصار حکومت است، امید را خلق می‌کردند. اتفاقاً خود آنان یکی از موانع امیدآفرینی هستند. دشمنان و مخالفان نیز انگشت بر همین ضعف‌ها و واقعیات می‌گذارند، حتی اگر آنها هم نبودند که این موارد را برجسته کنند و بازتاب دهند، باز هم، مردم واقعیت را می‌دیدند.
بنابراین گرچه آموزش و تبلیغ برای افزایش امید خوب و حتی مؤثر است، ولی این تأثیر بسیار محدود و فردی است. برای ایجاد تحول و امید واقعی، باید در عینیت اجتماعی تغییری رخ دهد. کاهش چشمگیر و مداوم تورم به سوی تک‌رقمی، افزایش رشد اقتصادی به سوی ۸ درصد، ایجاد یک میلیون شغل مولد، کاهش نابرابری و رفع تبعیض و… که در اختیار حکومت و دولت است، باید برای تحقق آنها فکری کنند.
هم میهن

سخنان رازگونه قالیباف

محمدباقر قالیباف چهره‌ای رازگونه در نظام جمهوری اسلامی شده است. او از ۱۳۸۴ تا امروز دنبال ریاست بر قوه مجریه بوده و اگرچه هنوز به این مقام دست نیافته است اما رفتار و گفتار وی نشان می‌دهد از رسیدن به ریاست دولت ناامید نیست. هر ناظر آگاه سیاسی با دنبال کردن مجموعه رفتارها و گفتارهای وی در این هفته‌ها به خوبی می‌فهمد که شاید او در تکاپو برای انتخابات آتی مجلس بیش از نیاز وقت و انرژی می‌گذارد و به دورترها نگاه می‌کند. رییس مجلس ایران اما روزانه و هر هفته سخنانی می‌گوید که شگفت‌انگیز و پررمز‌وراز است و البته بوی بلوف و خوش‌بینی بیش از اندازه می‌دهد.
جهان صنعت

ضرورت خاتمه تبعیض ها علیه زنان

اگر قرار بر حمایت و حفاظت از زنان بود، باید قوانینی تصویب می‌شد که به مجموعه تبعیض‌های موجود علیه زنان خاتمه داده شود و اگر این اتفاق افتاده بود، به‌طور قطع رتبه شکاف جنسیتی ایران بین پنج کشور آخر دنیا قرار نمی‌گرفت. طبعا بدون آباد کردن مزرعه دنیای زنان ایران، آخرت آنها هم آباد نخواهد شد.

زنان ایران در طول این ۴۴ سال در بسیاری از مقدرات اساسی و مهم کشور حضور نداشته‌اند. تنها وزیر زن ایران خانم دستجردی بود که به ناموجه‌ترین شکل ممکن از کار برکنار شد. زنان نه تنها در مجمع تشخیص مصلحت و شورای نگهبان حضور ندارند، بلکه در ۱۳ انتخابات ریاست جمهوری که پست سر گذاشته‌ایم، تاکنون حتی یک زن به عنوان رجل سیاسی امکان حضور در رقابت‌های انتخاباتی را نداشته است.
یقین دارم اگر این توصیه امام مبنای رویکردها و رفتارها و سیاست‌گذاری کشور قرار گرفته بود و با این رتبه جنسیتی مواجه نبودیم، هیچگاه موضوع پوشش زنان ایران به یک مناقشه تبدیل نمی‌شد. چرا که وقتی نظام برآمده از انقلاب ۵۷ به زنان فرصت‌های برابر می‌داد و خاصه حضور آنها در مقدرات اساسی کشور یک ضرورت قلمداد می‌شد، موضوع پوشش اجباری زنان نیز فیصله پیدا می‌کرد.
تنها راه فیصله‌بخش این مناقشه در شرایط امروز ایران نیز تلاش جدی برای خاتمه دادن به تبعیض‌های موجود علیه زنان ایران است و باز در همین راستا معتقدم با تداوم این شکاف جنسیتی اصرار بر هر گونه رفتار و رویکرد جرم‌انگارانه نسبت به پوشش نتیجه‌ای جز مقاومت بیشتر و شکاف بیشتر حاکمیت- ملت به دنبال نخواهد داشت.
آذر منصوری- اعتماد

عقب نشینی کدام دولت‌‎ها مورد نظر رهبری بود

ماجرای تشکیل پرونده غیابی برای رئیس‌جمهوری اسلامی ایران به اواخر دوران ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی و ترور برخی چهره‌های ضد ایرانی در رستوران میکونوس در آلمان برمی‌گردد که در جریان آن، دادستان کل آلمان برای مسئولان ایران و از جمله رئیس‌جمهور، پرونده‌ای غیابی تشکیل داد و آن‌ها را به دخالت در این واقعه متهم کرد و کیفرخواستی هم در دادگاه صادر شد. روابط ایران و آلمان و بعد روابط ایران با کل اتحادیه اروپا به تیرگی رو نهاد و عملاً عقب نشینی‌های قبلی مقابل اروپایی‌ها نتیجه عکس داد.
در ماجرای دوم هم که در دوران دولت محمد خاتمی رخ داد، پس از واقعه ۱۱ سپتامبر (شهریور ۱۳۸۰) و حملات مشکوک به برج‌های دوقلوی امریکا، دولت ایران از اولین دولت‌هایی بود که واقعه را محکوم کرد. انجمن آسیا (Asia Society) می‌نویسد: «در کمال تعجب، دولت ایران یکی از اولین کشور‌های جهان بود که پس از ۱۱ سپتامبر پیام تسلیت به امریکا فرستاد. محمد خاتمی رئیس‌جمهور وقت ایران این حمله را محکوم کرد و دوران پسا ۱۱سپتامبر را به عنوان فرصتی برای حرکت سیاست خارجی ایران به سمت مسیری مصالحه‌جویانه‌تر با امریکا دانست.»
پس از آن هم دولت اصلاحات برای مقابله با گروه تروریستی القاعده که در افغانستان مستقر بود، به ائتلاف مبارزه با تروریسم کمک کرد. خبرگزاری فارس از دیدار دیپلمات‌های ایرانی و آمریکایی در این زمینه نوشته و از نقشه‌ای که در این دیدار به طرف آمریکایی داده شده: «دیپلمات آمریکایی می‌گوید که مذاکره‌کننده اصلی ایران نقشه‌ای به او داد که به صورت جزئی، وضعیت نیرو‌های طالبان را نشان می‌داد.
اما رئیس‌جمهور آمریکا (بوش دوم) پس از بهره‌برداری خود از این قضیه و حمله به افغانستان، در بهمن همان سال ایران را جزو محور شرارت نامید و حتی ایران را تهدید به حمله نظامی هم کرد. بوش پسر در این سخنرانی اظهار داشت که تروریسم منحصر به افغانستان نیست بلکه آنچه او از آن «رژیم‌های سرکش» نام برد، همچون بمب‌های ساعتی در سراسر جهان پخش شده‌اند. رئیس‌جمهور آمریکا سپس نام ایران را در کنار عراق صدام و کره‌شمالی قرار داد و این کشور‌ها را محور شرارت در جهان نامید.
در واقع اینجا هم، عقب‌نشینی و حتی همکاری در قالب یک ائتلاف مانع دشمنی‌های آمریکا با ایران نشد و حتی آن را تشدید هم کرد!
جوان

پول؛ برای فوتبال آری ، بقیه رشته‌ها نه

داستان بازیکنان بی‌کیفیت خارجی در فوتبال ایران ماجرای امروز و دیروز نیست و مسبوق به سابقه است، اما آیا نباید کسی یا نهادی پیدا شود و جلوی این همه تبعیض و این همه ریخت و پاش بی‌ثمر در فوتبال را بگیرد؟
عملکرد ضعیف مهاجم برزیلی پرسپولیس نشان داد او فاصله زیادی با آنچه هواداران پرسپولیس و اهالی فوتبال انتظار دارند، داشت. اتفاقی که برای اولین بار شاهد آن نبودیم و پیش از این هم سرخ‌ها و البته برخی تیم‌های دیگر بازیکنان بی‌کیفیت زیادی را به خدمت گرفتند و میلیارد‌ها میلیارد به آن‌ها پول دادند. واقعیت تلخ درست همین‌جاست؛ پول برای فوتبال هست، اما برای بقیه رشته‌ها نه! حالا این بقیه می‌خواهند قهرمان جهان باشند یا قهرمان المپیک اصلاً مهم نیست، تازه اگر بانو هم باشند که دیگر هیچ و با یک «کتری و قوری» سروته کار را هم می‌آورند، چون پول فقط باید در فوتبال خرج شود، آن هم پول بیت‌المال که ظاهراً بی‌سروصاحب‌تر از هر پول دیگری است برای ریخت و پاش در فوتبال.
جوان

دستاورد انقلاب کم نیست

دستاورد‌های متعدد علمی و صنعتی کشور با وجود تحریم‌های متعدد و روزافزون حاصل همین باور به «ما می‌توانیم» است که حضرت امام به همگان تعلیم داد.
البته دستاورد‌های نهضت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به همین‌ها محدود نمی‌شود، اما نباید فراموش کرد که در طول تاریخ چند هزارساله سکونت انسان در این فلات، تنها تحول عمیقی که با اراده ملت ایران و بدون دخالت خارجی به نتیجه رسیده، همین «انقلاب اسلامی» بوده است. تاریخ ۶۰ ساله این نهضت و نظام نشان داد که ایرانی می‌تواند برخلاف میل ابرقدرت‌­ها سرنوشت خود را رقم بزند و این البته دستاورد کمی نیست.
جوان

آرزو ها و توانایی ها دو موضوع جدا هستند

در منفور بودن این قرار داد ننگین‌، همین‌بس که ظریف، ۸ بهمن ۱۳۹۷ در مجلس از قیاس برجام با ترکمنچای از سوی منتقدان به شدت برآشفته و گفته بود: «چرا افتخارات ملی را ترکمنچای می‌نامید؟ چرا بدعهدی رژیم جنایتکار آمریکا را به اسم جمهوری اسلامی تمام می‌کنیم و افتخار کشور را ترکمنچای می‌نامیم؟ از دولتی که به اصول بین‌الملل پایبند نیست چه توقعی داریم؟… این ترامپ است که باید به برجام، ترکمنچای بگوید، نه شما».
ظریف آن زمان، ترکمنچای را نقطه مقابل افتخارات ملی می‌شمرد اما ۵ سال بعد، با این پیش فرض که برجام در واگذاری امتیازات به دشمن، شبیه آن قرارداد بوده، به تحسین ترکمنچای می‌پردازد تا فجایع برجام را توجیه
کند! حالا که تشت رسوایی برجام و امضا کنندگان آن از بام افتاده و خسارات ۸ سال معطل کردن ظرفیت‌های کشور به پای این توافق بیش از پیش عیان شده‌، جناب ظریف به جای عذرخواهی در پیشگاه ملت به زبان به تحسین قرار داد ننگین ترکمنچای گشوده است چرا که خود نیز با دست فرمان ترکمنچای پای برجام را امضا کرده است. موضوع آرزوها و توانایی‌ها بیشتر از آنکه با هم دارای نسبت باشند، دو موضوع جدا از هم هستند، و بیش از آنکه مناسب استفاده برای سیاسی‌نویسی در کهنسالی باشند مناسب استفاده در انشاهای کودکان هستند تا این کودکان در کهنسالی بدانند تنها افراد ضعیف و نادان به‌اندازه‌ توانایی‌شان تلاش خواهند کرد.
کیهان

در درستی هشدار ظریف تردیدی نیست

دکتر ظریف با انتشــار متنی در اینستاگرام نکاتی اصولی درباره رابطه بین آرزوها و امکانات مطرح کرده و به درســتی توضیح داده است که چگونه پروردن آرزوها و ارتقای این آرزوها به سطح دستور کار سیاســی و اجرائی بدون توجه به امکانات می تواند فاجعه بار باشد.
بی شک، آرزوپروری و تبدیل آن به برنامه سیاسی بدون توجه به امکانات، عواقب وخیم و تالی فاسدهای خطرناک خود را همیشه در سیاست کشــور داشته اســت؛ از جمله آنکه همیشه مخالفان آرزوپروری تحت عنوان «ســازش کار» هدف قرار می گیرند و عمال به جای اینکه عرصه سیاســت محــل تبادل نظر درباره مســائل اصولی و عینی جامعه باشــد، به محل نزاع بین «سازش ناپذیران» و «ســازش کاران» تبدیل می شود و کسانی که ساده اندیشانه در پی آرزوها هســتند، مخالفان را به «ســازش کاری» متهم می کنند.
اقدام دکتر ظریف در جلب توجه به ضرورت اندیشــیدن در چارچوب امکانات، اقدامی ارزنده است. در درستی این جمله ایشــان که «برای پیشگیری از ترکمنچای ها باید انتخاب کنیــم که آرزوهای مان را در چارچوب امکانات، دنبال کنیم»، تردید نیســت. مهم اســت که هشدارهایی از این دســت را پی بگیریم و بازتاب دهیم.
کوروش احمدی- شرق