رصد خبر | مصاحبه رسانه ای رییسی کانون توجه روزنامه های امروز ۸ شهریور بود.
روزنامه های منتقد دولت نگاهی انتقادی به اظهارات رییسی داشته اند. ارایه آمارهای نادرست، نبودن محتوای جدید و رفع ابهام، سفید نمایی مشکلات در شمار انتقادهای این طیف از روزنامه ها قرار دارد.
این روزنامه ها در عین حال سخنان انتقادی روحانی از دولت رییسی را به “مناظره غیر مستقیم”، “پاسخ رییسی” و “روحانی رییس جمهور در سایه” تعبیر کرده اند.
روزنامه های حامی دولت در کنار تصاویر رییسی در مصاحبه رسانه ای، آن بخش اژ سخنان مربوط به موفقیت های دولت در دو سال گذشته را برجسته کرده اند.
عدم اعتراض به رویکرد سانسور و تخریب دولت
پرسش روزنامه جوان از رئیس‌جمهور به مذاق برخی خوش نیامد و با ادبیات جدلی و تخریبگرانه به تمسخر آن پرداختند. روزنامه جوان از رئیسی پرسید «اصلاح‌طلبان حتی با معیار‌های حداقلی هم حاضر نیستند دستاوردی برای دولت سیزدهم قائل باشند و به سانسور یا تخریب و تمسخر دولت مشغول‌اند. شما با این رویکرد چگونه کنار می‌آیید؟» جالب اینکه هیچ یک از استهزاکنندگان برای رد کردن ادعای روزنامه جوان مدعی نشدند که «نه‌خیر! اصلاح‌طلبان رویکرد درست و به‌دور از سانسور و تخریب به دولت دارند»، فقط با این اعتبار که باید مقابل رئیس‌جمهور منتقدانه و طلبکارانه ظاهر شد، به این پرسش حمله کردند.
جوان
رویه مشابه رسانه‌های اصلاح‌طلب و معاند
مدعیان اصلاح‌طلبی در راهبردها و اقدامات معاندانه غرب علیه نظام اسلامی از جمله تجزیه، تحریم، تفرقه، ترور و… در نقش پیاده‌نظام، بستر‌سازی و پادویی کرده‌اند و بر این رویه ضدامنیت ملی و به نفع دشمن پافشاری دارند. از همین رو نیز سیاست بی‌اعتنایی و کتمان و سانسور دستاوردهای دولت را که مصداق شکست «فشار حداکثری» و «تحریم‌های فلج‌کننده» و موجب ایجاد اشتغال و صادرات فناوری و ارز‌آوری است، در پیش می‌گیرند. عملکرد رسانه‌های مدعی اصلاحات در سانسور یا تخطئه این دستاورد راهبردی، این‌بار هم مشابه رویه رسانه‌های معاند بود. مطبوعات و کانال‌های اصلاح‌طلب به صورت روزانه در تلاش برای تکمیل پروژه عملیات روانی دشمن علیه ملت ایران هستند و با انتشار اخبار دروغ، سیاه‌نمایی و سانسور اخبار مثبت در جامعه یأس‌آفرینی می‌کنند و با رسانه‌های ضدانقلاب همپوشانی وسیعی دارند.
کیهان
نو اصلاح‌طلبان اپوزیسیون نظام
بخشی از طیفی که خود را «اصلاح‌طلب» و «رفورمیست» می‌نامند – نه همه آنها – واقعا اصلاح‌طلب نیستند. «منتقد» و «اپوزیسیون دولت» نامیدن آنها نیز خطاست. «اصلاح‌طلب» و «منتقد» تعریف دارد. انتقاد، مفید است و نتیجه دلسوزی است. اصلاح‌طلبی هم در یک جمله یعنی «انجام تغییر در چارچوب قوانین یک کشور». به عبارتی کسانی که دنبال رفورمند، هرگز به ساختار و اصول حمله نمی‌کنند بلکه در چارچوب این اصول و ساختار است که فعالیت می‌کنند و اگر مسئله‌ای «ملی» نیز رخ دهد – که در آن پای منافع ملی در میان است – برای حل آن به رقبای سیاسی‌شان نیز کمک می‌کنند. اما در عملکرد طیفی که «نو اصلاح‌طلب» می‌نامیم اگر دقت کنیم، دقیقا به همان اصول و چهارچوب است که حمله می‌کنند و اگر اقدامی در کشور در راستای تأیید، تحکیم و تقویت آن اصول صورت بگیرد، تحمل دیدنش را ندارند! یا سانسورش می‌کنند، یا تحریف و تخریبش می‌نمایند. این طیف درواقع «اپوزیسیون نظام» هستند و جالب است بدانید که مدتی است، مواضع‌شان علیه «جمهوری اسلامی ایران» با مواضع دشمن«مو» نمی‌زند! وقتی طیفی «اپوزیسیون یک نظام» شد تکلیفش روشن است و طبیعی است هر آنچه به نفع آن نظام و آن کشور بود را «تخطئه» نماید و آدرس غلط دهد.
کیهان
شلیک صدا و سیما به پای خود
با وجود برخورداری صدا و سیما از بودجه‌های سنگین و درخور، اما آنطور که از نظرسنجی‌ها و بازخوردها در جامعه دیده می‌شود، این سازمان در حال واگذاری قافیه نه به شبکه‌های ماهواره‌ای، بلکه به شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی است. اما همزمان، مدیران این سازمان تمام تلاش خود را برای حفظ برنامه‌هایی چون پاورقی و امثال آن کردند؛ برنامه‌هایی که درصد مخاطبان‌شان یک رقمی است و سازمانی با بودجه‌های ۱۳-۱۲ رقمی خود را دلخوش به آنها کرده است و در عوض برنامه‌های پربیننده را از کنداکتور پخش برای همیشه حذف می‌کنند؛ انگار رسم مدیران همین است؛ شلیک به پای خود.
اعتماد
پاسخ به مقایسه کروبی و موسوی با ترامپ
روزنامه جوان از اینکه آقایان مهدی کروبی و مهندس میرحسین موسوی مانند دونالد ترامپ مورد تعقیب قضایی قرار نگرفته‌اند، اظهارِ دلخوری کرده است!
در این مورد باید گفت:
دو نامزد انتخاباتی را به دلیل اعتراض‌شان به فرآیند و نتیجه انتخابات، حدود ۱۳ سال است به‌طور غیرقانونی در حصر نگه داشته و آزادی آنها را سلب کرده‌اید و تازه طلبکار هم هستید؟
اتفاقا آنها که نقش ترامپ را در انتخابات سال ۸۸ بازی کردند، آن دسته از صاحبان قدرت بودند که کلِ روند انتخابات را در کنترل انحصاری خود داشتند و کمترین اعتراض مسالمت‌آمیز و حتی شفاهی را برنتافتند.!!!
ترامپ حامیانش را در حمله به کنگره تشویق کرد و برای ساعاتی، مرکز قانون‌گذاری امریکا به تسخیر آنان در آمد. آیا در کشور ما، افرادی به قصد تصرف مجلس، اصلا می‌توانند از جای‌شان تکان بخورند؟!!! و اگر بخورند، همه عناصر دخیل در چنین حرکتی در همان گام نخست، به عنوان «محارب» و «مفسد فی‌الارض» هدف رگبار انواع سلاح‌های آتشینِ دژمن‌کش قرار نخواهند گرفت؟!!
مگر کروبی و میرحسین بارها و بارها اصرار نکردند که درهمین دستگاه قضایی با همین کیفیت هم حاضرند مورد محاکمه قرار بگیرند فقط به این شرط پیش‌پاافتاده و بدیهی که اجازه دفاع به آنها در برابر افکار عمومی داده شود؟
ترامپ به رغم همه اتهاماتش هم‌اکنون یکی از جدی‌ترین کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده امریکاست. حتی اگر زندان هم برود، منعی برای حضور او در رقابت انتخاباتی نخواهد بود. حالا اگر شما فقط همین یک مورد را درباره کروبی و میرحسین پذیرفتید، باقی ادعاهای‌تان پیشکش!
زید آبادی- اعتماد
تصویب قانون در مجلس با تابلوی ورود ممنوع
شـیوه ای که مجلس در تصویـب قانون عفاف و حجاب و تصویــب ماده ۴ قانون برنامه درباره کانون وکلا پیش گرفت، مصداق بارز روش غیر اصولی و ناصحیح است. مجلس خود را به خیابانی یک طرفه تبدیل کرده است که در ابتـدای آن برای هر نظر و دیدگاه متفاوت کارشناسی و اجتماعی تابلوی ورود ممنوع نصب شده است.
مجلس نهادی است برای اِعمال حاکمیت ملی، نه اجرای سلیقه ها و منویات شخصی نمایندگان.
این مشکل زمانی سخت‌تر و خطرناک‌تر می‌شود که به بهانه اختیار قانون‌گذاری و بدون اعتنا به نظرات کارشناسی و حرفه ای و مصالح عمومی، قوانینی وضـع کنند؛ مانند دو قانون مــورد بحث که با حقوق اساسی ملت از قبیل حق آزادی های مشروع، حق آزادی تشکل‌ها، حق آزادی بیان، حق دادرسی عادلانه، حق دفاع و… در تضاد و تعارض باشد.
با قرار گرفتن در خیابــان یک طرفه نمی توان حق حاکمیت ملی را به اجرا گذاشت.
کامبیژ نوروزی- شرق
مصاحبه رییسی، نه موضع جدید، نه رفع ابهام
هر گفت‌وگوی رسانه‌ای جدید یا برای اعلام مواضع جدید است و یا با هدف رفع ابهامات انجام می‌شود. در گفت‌وگوی دیروز آقای رئیسی نه موضعی جدید اظهار شد و نه هیچ ابهامی را رفع کرد، بلکه ابهامات و پرسش‌های بیشتری را هم شکل داد. موضع جدیدی نبود، چون همه مواضع اعلام‌شده تکرار مکررات گذشته بود. این مواضع چه درست و چه نادرست باشند، لزومی به تکرار نیست، بلکه باید به رفع ابهامات پرداخت.
ابهامات چه بود؟ برخی از ابهامات گذشته بدون آنکه کوششی برای رفع آنها بشود، تکرار شد. نمونه آن تورم است. می‌گویند این دولت تورم ۶۰درصد را گرفته و به ۴۶درصد رسانده است. تورم ۶۰درصد نقطه به نقطه شهریور سال ۱۴۰۰ است.
آن را باید با تورم نقطه به نقطه مقایسه کرد که در سال ۱۴۰۱، به حدود ۶۹درصد رسید. به علاوه، قول ایشان در تبلیغات انتخاباتی، تک‌رقمی کردن تورم بود و نه ۴۷درصد. اگر هم می‌خواهند تورم سالانه را مقایسه کنند که تورم در سال۹۹ تا پایان ۱۴۰۱ به ترتیب برابر با ۳۶، ۴۰ و ۴۱ بوده است، نشان می‌دهد که روند افزایشی داشته است و نه کاهشی یا نصف و تک‌رقمی شدن. پرسش این است که چرا سخنان یک مقام رسمی تا این اندازه مغایر با آمار رسمی است؟
هم میهن
مصاحبه یا سفیدنمایی مطبوعاتی
رییسی دیروز در یک نشست خبری که به‌مناسبت فرارسیدن هفته دولت برگزار شد، به سوالات مناسبتی شماری از خبرنگاران رسانه‌های همسو با دولت انقلابی پاسخ داد؛ سوالاتی که بعضا بدون آنکه سوال مشخصی را مطرح کنند، خطابه‌هایی در تعریف و تمجید از عملکرد دولت و تهدید و تحقیر عملکرد دولت پیشین بود. آن هم در حالی که برخی از افرادی که به نمایندگی از رسانه‌های عمدتا حامی دولت پشت تریبون حاضر شدند، اساسا عملکرد دولت- چه دولت کنونی و چه دولت پیشین- را رها کرده و به‌مناسبت فرا رسیدن هفته دولت از رییس دولت انقلابی می‌خواستند که با رسانه‌های منتسب به جریان سیاسی رقیب، دانشگاهیان و استادان اخراجی و برخی دیگر از گروه‌های اجتماعی و شهروندان ایرانی برخورد کند و اگر هم احیانا سوالی مطرح می‌کردند، پرسش از این بابت بود که چرا دولت انقلابی آنطور که آنان می‌پسندند با منتقدان برخورد نکرده است.
جهان صنعت
