رصد خبر | تلاش برای مشارکت زیر ۵۰ درصد در انتخابات ، پیام اتفاقات برای مجاهدین خلق ، ریشه تحولات آلبانی و پاریس به قدرت رسیدن رییسی ، برخورد با دولت های غربی با زبان اقتدار ، ۲ تحلیل درباره فرو ریختن خانه امن منافقین در اروپا از جمله مطالب مهم روزنامه‌های چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ است.
چکیده مطالب مهم مطبوعات را هر روز در رصد بخوانید.
مشارکت زیر ۵۰ درصد در انتخابات دنبال می‌شود
جریانی که مجلس و دولت را در اختیار گرفته اند به دنبال آن هستند که هیچ انتخابات مستقیمی در کشور نباشد. قبلا دو نهاد مهم تصمیم‌ساز کشور به وسیله مردم تعیین می‌شدند، یکی رییس‌جمهوری و دیگری هم مجلس. این جریانات رادیکال به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنند که انتخاب این نهادها یا غیرمستقیم شود یا اگر مستقیم هم بود، فیلتر را به اندازه‌ای تنگ کنند که افراد مورد نظر خودشان ولو با رای بسیار اندک پیروز شود. این جریان به هر حال تلاش می‌کند رییس‌جمهور، مجلس یا شوراهای شهر بر اساس اراده مردم و حضور حداکثری شهروندان شکل نگیرد. به گونه‌ای که شورای نگهبان می‌خواهد با مشارکت زیر ۵۰درصدی انتخابات برگزار شود. این زیبنده نظام ما نیست که با این همه وعده‌ها و شعارها و هزینه‌هایی که صورت گرفته تا نظام سلطنتی و شخص‌محور جای خود را به یک نظام قانون‌محور بدهد، گروهی اقلیت برای اکثریت جامعه تصمیم‌گیری کنند و رای مردم به هیچ انگاشته شود. مردم هم نمی‌نشینند تا یک جریان خاص هر بلایی خواست سر کشور بیاورد، بدون تردید زمانی که ملت احساس کند اراده‌ای برای اصلاح وضع وجود ندارد، وارد عمل خواهد.
فاضل میبدی – اعتماد
چشم انداز منفی برای آینده زندگی در ایران
اطلاعات در دسترس نشان نمی‌دهند در سال‌های از ۱۳۹۹ تا امسال سرمایه‌گذاری برای زیرساخت‌های تولید انواع انرژی، آب، جاده، راه‌آهن و… افزایش داشته باشند. فقدان سرمایه‌گذاری کافی در زیرساخت‌های کشور با شتاب بیشتر از اندازه عادی در سال‌های آتی اگر رخ ندهد باید اندوهگین فروپاشی تولید از یک‌سو و اخلال جدی در زندگی ایرانیان باشیم.
نکته ترسناک داستان اما این است که مقوله به این مهمی که می‌تواند ایران را از مدار توسعه بیش از پیش دور کند نزد اداره‌کنندگان کشور فاقد اهمیت است و کاری برای عبور از این موقعیت دشوار انجام نمی‌شود. مدیران سیاسی ایران نیک می‌دانند این میزان درآمد سرانه و نرخ رشد منفی سرمایه‌گذاری بیش از هر چیز به دلیل اعمال رژیم تحریم‌ها علیه ایران است و تا روزی که این تحریم‌ها پابرجاست مازاد پس‌انداز در ایران شکل نمی‌گیرد و سرمایه خارجی هم وارد نخواهد شد. دو سال است که دولت و دیگر نهادها وعده می‌دهند با امکانات داخل از پیامدهای فاجعه‌بار تحریم بر توسعه زیرساخت‌ها استفاده خواهیم کرد و می‌دانیم که نشده و دولت حتی برای تامین هزینه‌های جاری نیز با کسری روبه‌رو است. انحصار و انزوا در تامین سرمایه و توزیع سرمایه مورد نیاز برای جلوگیری از سقوط زیرساخت‌ها را باید اصلاح کرد و این ممکن نیست جز اینکه نظام سیاسی در مناسبات با جهان به تعادل برسد. هیچ کشوری در شرایط ایران با بخش پیشرو جهان قهر نمی‌کند و اگر چنین کند که ایران کرده است باید تاوان آن را با انهدام زیرساخت‌ها بدهد.
جهان صنعت
پیام اتفاقات برای “مجاهدین خلق”
اتفاقات روزهای گذشته درباره مجاهدین خلق و دیگر نیروهای مخالف حکومت ایران و نیز منتقدان رادیکال باید این را ثابت کرده باشد که این نیروها نیستند که از آن کشورها به نفع اهداف خود استفاده کرده‌اند، بلکه آن کشورها هستند که از این نیروها برای رسیدن به مقاصد خود و توافق و سازش با تهران استفاده کرده‌اند، نیروی سیاسی مستقل همیشه از بهبود روابط خارجی و برقراری آرامش در این روابط حمایت می‌کند، زیرا نفع مردم خود را در تنش‌های خارجی نمی‌داند و هیچ علاقه‌ای به حضور بیگانگان در مسائل داخلی ایران ندارد. تردید نباید داشت که وابستگی نیروهای سیاسی به متغیرهای خارجی، نتیجه‌ای جز خیانت ندارد، خیانت به آرمان‌های مردم، خیانت به کشور و حتی خیانت به طرفداران خود.
هم میهن
برخورد با مجاهدین خلق، با هماهنگی پوزیسیون یا اپوزیسیون؟
رخداد دیروز (۳۰خرداد) در آلبانی و همزمانی آن با اقدام دولت فرانسه در منع برگزاری گردهمایی مجاهدین خلق، نشانه‌ای از تحولاتی محسوب می‌شود که ممکن است با هماهنگی پوزیسیون یا اپوزیسیون جمهوری اسلامی رخ داده باشد. اگر این حملات و ممنوعیت‌ها چنان‌که گروه رجوی و شورای ملی مقاومت ادعا کرده‌اند، نوعی «معامله» با جمهوری اسلامی باشد، می‌تواند نشانه آشکاری از جدی شدن توافقات ایران و غرب باشد؛ توافقاتی که اخبار جسته و گریخته‌ای از آن توسط منابع مختلف در هفته‌های اخیر منتشر شده است و با وجود آنکه رسماً از سوی مقامات ایران و آمریکا تکذیب شده‌اند، اما ناظران و تحلیلگران، شواهد و قرائن زیادی در تایید آن ارائه می‌کنند که از جمله آن، تحلیل‌های مبتنی بر «پلن سی» است که کاهش دوسویه تنش میان ایران و غرب را هدف قرار داده است. در این سناریو، برخورد با اصلی‌ترین گروه تروریستی مخالف جمهوری اسلامی، یکی از شرط‌‌های لازم برای توافق امنیتی با ایران محسوب می‌شود؛ توافقی که نشانه‌های آن، پیش از این با آزادی اسدالله اسدی دیپلمات ایرانی متهم به اقدام برای عملیات تروریستی در تجمع مجاهدین خلق در پاریس، بروز یافته بود. اما سناریوی دوم که احتمال آن ضعیف‌تر به نظر می‌رسد، تضعیف مجاهدین خلق به سود طیف‌های نزدیک به رضا پهلوی است؛ جریانی که برخلاف گروه رجوی از نظر غرب دارای سوابق تروریستی محسوب نمی‌شوند و بنابراین، امکان و احتمال جدی‌تری برای حمایت از آنان وجود دارد. هریک از این دو سناریو که درست باشد؛ یک نکته قطعی است. اینکه رخداد دیروز که درست در سالگرد اقدام مسلحانه ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ صورت گرفت؛ نقطه آغازی برای پایان سازمان مجاهدین خلق و بقایای گروه رجوی محسوب می‌شود. گروهی که به علت اقدامات تروریستی و همراهی‌اش با رژیم صدام در جنگ علیه ایران، موقعیتی درون ایران نداشت؛ حال در نزد قدرت‌های اروپایی و آمریکایی هم گزینه‌ای قابل حذف محسوب می‌شود؛ گزینه‌ای که چه برای تعامل با جمهوری اسلامی و چه تقابل با آن، کارکردی نخواهد داشت.
هم میهن
ریشه تحولات آلبانی و پاریس به قدرت رسیدن رییسی
امروز اتفاقی به بزرگی چرخش کشورهای عربی منطقه به سمت ایران رخ داده که بخشی از آن نتیجه اتفاق مهمی است که در ۲۳ شهریور ۹۸ در شرق عربستان بین این کشور و انصارالله یمن رخ داد! کمی ریزتر هم می‌شود شد و می‌توان ریشه‌های تحولاتی را که امروز در پاریس یا آلبانی در جریان است را، در برخی تحولات مربوط به ۲۲ ماه اخیر دید. یعنی زمانی که آقای رئیسی به قدرت رسید و سکان هدایت این کشور را از دستان کسانی خارج کرد که در دوران مسئولیت‌شان، روابط ایران و کشورهای همسایه، به تیره‌ترین نقطه رسید. آن‌قدر تیره که صحبت از تاسیس ناتوی عربی-با هدف مقابل هم قرار دادن اعراب و ایران- به میان آمد.
کیهان
برخورد با دولت‌های غربی با زبان اقتدار
برخی کشورهای اروپایی که سابقه طولانی در تقابل و توطئه علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی دارند، گرچه در زمان دولت یازدهم و دوازدهم و با اتخاذ رویکرد منفعلانه در دیپلماسی این دولت‌ها، اظهار دشمنی خود را به اوج رسانده بودند، اکنون و در شرایطی که تنها نیمی از عمر دولت سیزدهم سپری شده است، در نتیجه تغییر رویکرد این دولت و اتخاذ دیپلماسی عزتمندانه، به قدرت جمهوری اسلامی ایران پی برده و در تلاش‌اند به‌اشکال مختلف تنش‌های خود را با ایران کاهش دهند.
به عبارتی گرچه تنش‌زدایی از جمله شعارهای دولت پیشین بود لکن ثابت شد که راه تنش‌زدایی، لبخند زدن به کشورهایی که سابقه طولانی در کینه‌ورزی نسبت به جمهوری اسلامی دارند و تلاش بیهوده برای گرفتن بهانه از آنها حتی به قیمت کوتاه آمدن از جایگاه عزتمندانه نیست و با برخی دولت‌های غربی بایستی با زبان اقتدار برخورد نمود.
کیهان
۲ تحلیل درباره فرو ریختن خانه امن منافقین در اروپا
خانه امن منافقین در قلب اروپا از دیروز به لرزه افتاده است. از یک سو، پلیس آلبانی با حمله به مقر منافقین در شهر دورس، دست به بازداشت گسترده اعضای این گروهک زده که منجر به درگیری با اسلحه گرم بین طرفین شد که به مرگ یکی از منافقین انجامید؛ از سوی دیگر، پلیس فرانسه با برگزاری تجمع سالانه منافقین در ویلپنت فرانسه مخالفت کرده است. خود منافقین می‌گویند این هردو نتیجه معامله پشت پرده ایران با اروپاست، اما برخی‌ها گفته‌اند تصمیم اپوزیسیون است برای یکپارچه شدن که منافقین همواره مانعی بر سر راه آن بوده اند. یکی شدن اپوزیسیون البته ۴۴ سال است که واگرایی داشته و همگرایی نداشته و در آشوب اخیر نیز عمق واگرایی‌ها که ناشی از تمرکز بر منافع شخصی بود، آشکار شد. به همین خاطر این تحلیل که اپوزیسیون را آن‌قدر قدرتمند فرض کنیم که دست به تغییر نگره مثبت چهل‌ساله اروپا به گروهک تروریستی منافقین بزند، نادرست است. علاوه بر این مابقی اپوزیسیون هم خود چه وحدت کنند، چه متفرق باشند، جمع قابل‌توجهی نیستند!
تحلیل اول نیز که آن را نتیجه معامله پشت‌پرده می‌داند، قابل تأیید نیست.
جوان
