رصد خبر | مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی از نخستین یادداشت مسعود پزشکیان و اولویت‌های سیاست خارجی او انتقاد کرد و نوشت که« تاکید غلیظ بر تقویت روابط با چین و روسیه را نمی‌توان پذیرفت». رضا نصری حقوقدان بین‌الملل در پاسخ به مهاجری از سیاست رئیس‌جمهور منتخب دفاع کرد.
مسیح مهاجری در یادداشتی که در شماره ۲۴ تیر جمهوری اسلامی منتشر شد، نوشت: اولین مقاله دکتر پزشکیان که تحت عنوان «پیام من به جهان جدید» در رسانه‌ها منتشر شد، نقاط قوت و ضعف‌هائی دارد که قطعاً مورد توجه صاحبنظران قرار گرفته است. اشاره‌ای اجمالی به این نقاط، احتمالاً برای خود رئیس جمهور منتخب نیز مفید و برای تنظیم سیاست خارجی دولت ایشان موثر واقع خواهد شد.
مدیرمسئول جمهوری اسلامی افزود: از میان نقاط قوت مقاله رئیس جمهور منتخب، می‌توان اعلام آمادگی برای تقویت روابط با اروپا و حل مشکلات با آمریکا را برجسته‌تر از بقیه دانست. در مرحله بعد، تصمیم به تقویت روابط با کشورهای منطقه و همینطور اعلام موضع شفاف در برابر رژیم صهیونیستی و حمایت از مردم فلسطین از نقاط قوت مقاله دکتر پزشکیان است. روح کلی این مقاله که اعلام آمادگی برای تعامل با تمام کشورهای جهان غیر از رژیم نامشروع و نژادپرست صهیونیستی است و اینکه دولت وی صداقت را با صداقت پاسخ خواهد داد، قابل تقدیر است و باید آن را از نقاط مثبت و برجسته مقاله رئیس جمهور منتخب دانست.
او تاکید کرد: این مقاله نقاط ضعفی هم دارد که در راس آنها پررنگ شدن رابطه با چین و روسیه و تمجید کم‌نظیر از پیمان‌های درازمدت ۲۵ ساله با چین و ۲۰ ساله با روسیه است. لابد رئیس جمهور منتخب می‌دانند این پیمان‌ها و بطور کلی زیاده‌روی در تقویت روابط با این دو کشور در سال‌های اخیر از نقاط ضعف دولت‌های دوازدهم و سیزدهم بوده و همواره مورد انتقاد و اعتراض رسانه‌ها و صاحبنظران قرار داشته است. این زیاده‌روی‌ها موجب شد دولت‌های چین و روسیه درصدد سوء‌استفاده از موقعیت خود در قبال ایران برآیند و هرکدام چند بار در یکسال اخیر به تمامیت ارضی ایران دهن‌کجی نموده و از طریق هماوائی با شیوخ امارات و اربابان آنها جزایر سه‌گانه خلیج فارس را که در تعلقشان به ایران تردیدی وجود ندارد، به قباله امارات سنجاق کنند. این تخلف آشکار پکن و مسکو با اینکه مورد اعتراض رسانه‌ها و وزارت امور خارجه قرار گرفت دولت‌های چین و روسیه را نه‌تنها وادار نکرد درصدد جبران برآیند بلکه این تخلف را تکرار هم کردند. با توجه به این واقعیت تلخ، تاکید غلیظ بر تقویت روابط با این دو کشور را نمی‌توان پذیرفت. آنچه قابل قبول است تاکید بر سیاست متوازن در روابط بین‌الملل و تنظیم روابط با کشورها براساس میزان وفاداری آنها به منافع ملی ایران است.
به نوشته مهاجری، نقطه ضعف دیگر، نپرداختن به موضوع بسیار حساس افغانستان زیر سلطه طالبان در مقاله رئیس جمهور منتخب است. عده‌ای با در اختیار داشتن قدرت قاهره طی سال‌های اخیر نوعی سیاست انفعالی در مقابل حکومت خودخوانده طالبان که به هیچیک از اصول دموکراسی و حقوق بشر پای‌بند نیست را به کشور ما تحمیل کرده‌اند. خطر بزرگ حضور طالبان در راس حکومت افغانستان برای ایران قابل انکار نیست. عجیب است که رئیس جمهور منتخب این خطر بزرگ را نادیده گرفته و در مقاله خود موضعی درباره آن نگرفته‌اند.
مدیرمسئول جمهوری اسلامی نوشت: از سایر نقاط قوت و ضعف مقاله فعلاً صرفنظر می‌کنیم و پرداختن به آنها را به بعد موکول می‌نمائیم و به دکتر پزشکیان یادآور می‌شویم شما که در تبلیغات انتخاباتیتان همواره بر ضرورت استفاده از کارشناسان در امور مختلف تاکید می‌کردید، در اولین اقدام عملی‌تان که نوشتن مقاله بود فراموش کردید از کارشناسان رسانه‌ها استفاده کنید. همین مقاله نشان داد علاوه بر کارشناسان سیاست خارجی، لازم است از کارشناسان رسانه‌ای هم مشورت بگیرید.
رضا نصری در پاسخ به این یادداشت در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: برخلاف نظر آقای مسیح مهاجری، سند نقشه‌‌راه ۲۵ ساله با چین را «زیاده‌روی» نمی‌دانم و باور ندارم امضای آن موجب شد چین در قبال جزایر سه‌گانه موضع نامتعارفی اتخاذ کند. چین دومین اقتصاد جهان و حامی ایران در شورای امنیت است. لذا تحکیم روابط اقتصادی و سیاسی با چین نشان از آینده‌نگری امضاکنندگان این سند دارد.
این حقوقدان بین‌الملل افزود: آنچه موجب اتخاذ مواضع نامتعارف چین و روسیه – و برهم خوردن توازن در رابطه با ایران – می‌شود، عدم تعادل در روابط بین‌الملل ایران و اتخاذ یک سیاست «تک‌گزینه»ایست که دکتر پزشکیان در مقاله خود وعده اصلاح آن را داده است.
او نوشت: دکتر پزشکیان در مانیفستی که در صدا و سیما قرائت کرد به وضوح به این اصل اشاره کرد که «از شرق‌گرایی و غرب‌گرایی پرهیز خواهیم کرد. همزمان شرق‌ستیز و غرب‌ستیز هم نخواهیم شد؛ و باور دارم فقط روابط متوازن با دنیا، منافع ملی ایران را تأمین خواهد کرد». موضع ایشان در قبال چین و روسیه در مقاله تهران‌تایمز را باید در این راستا ارزیابی کرد.
