رصد خبر | فاصله فاحش ایران و غرب در برجام ، زندگی در کشور رانت‌ها ، تماس مکرون با رئیسی توبه‌نامه بود، رشد ۲ درصدی اقتصادی کافی نیست و هشدار به اصلاح‌طلبان از جمله مطالب مهم روزنامه‌های یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ بود.
چکیده مطالب مهم مطبوعات را هر روز در رصد بخوانید
فاصله فاحش ایران و غرب در برجام
دو طرف پس از چند ماه تنش و چند سال تلاش نافرجام برای احیای برجام در حال راه رفتن روی لبه پرتگاه هستند. اولویت‌ها و خطوط قرمز دو طرف همچنان با هم فاصله فاحشی دارد و در این مرحله فعلا اولویت همگی مدیریت بحران و سنجش فضا برای ادامه حرکت در مسیر ارزیابی احیای برجام در آینده است. حتی به فرض عبور سلامت دو طرف از مرحله مدیریت تنش به خصوص در سایه خبرسازی‌های مداوم درباره نقش ایران در جنگ اوکراین و تلاش برای استفاده از این کارت برای بالا بردن هزینه توافق برای ایران، دو طرف به مرحله امکان‌سنجی احیای برجام می‌رسند که خود حدیثی مفصل و ماجرایی پیچیده خواهد بود.
اعتماد
زندگی در کشور رانت ها
اقدام بانک‌ها در دادن وام به کارکنان خود غیرقانونی نیست اما اخلاقی هم نیست و شرایط کلان کشور و نوع حکمرانی و مدیریتی که در کشور وجود دارد باعث این مساله شده و وزارت اقتصاد هم که امروز منتقد این بی‌اخلاقی شده خودش عامل به وجود آمدن این موضوع بوده، البته مقصر تنها وزارت اقتصاد نیست و بانک مرکزی و سایر دستگاه‌ها هم در این مساله بی‌تقصیر نبوده‌اند و منتقدان امروز خودشان جزو متهمان هستند که شرایط کنونی را به وجود آورده‌اند.
ندری- اعتماد
رییسی و تغییر ساعت فعالیت ادارات
نمی‌توان فهمید که وقتی رییس‌جمهور توصیه به اقناع‌سازی درباره تغییر ساعت شروع به کار ادارات می‌کند آیا به شهروندان می‌گوید بروید و فکر کنید و به این نتیجه برسید که حرف‌های ما درست است و شما (شهروندان) جز اینکه از تصمیم ما اطاعت کنید راهی پیش‌رو ندارید، یا معنی دیگری از این حرف متصور است؟ حال اگر معنی دیگری از این حرف منظور سیدابراهیم رییسی باشد آن‌گاه پرسش اصلی آن است که اگر شهروندان ایرانی با این تصمیم و سایر تصمیم‌ها مخالفت کنند، آیا دولت از نظر خود باز خواهد گشت یا تصمیم خود را تغییر خواهد داد؟ براساس آنچه گفته می‌شود حتما بر نظر خود باقی خواهد ماند. در این صورت اقناع‌سازی چه کاری از پیش می‌برد و چه کارکردی دارد؟ قدرمسلم آن است که وسط دنیا همان جایی است که رییس‌جمهور و مقامات جمهوری اسلامی می‌گویند و اگر دیگران در این‌باره ابهام دارند، باید بروند و دنیا را اندازه بگیرند.
جهان صنعت
رشد ۲ درصدی کافی نیست
بدون رسیدن به رشد ۷ تا ۸ درصدی در یک بازه زمانی ۵ تا ۶ ساله نمی‌توان به وضعیت ابتدای دهه ۹۰ برگشت. ضمن اینکه حکومت دنبال افزایش جمعیت و فرزندآوری هم هست. میان رشد ۲ درصدی با ۸ درصدی تفاوت بسیار زیاد است. با یک رشد ۸ درصدی طی فقط ۶ سال اقتصاد کشور حدود ۶۰ درصد بزرگتر خواهد شد، ولی با رشد ۲ درصدی فقط ۱۳ درصد بیشتر می‌شود و این فاصله‌ای بزرگ است. حل این مشکل در گرو سرمایه‌گذاری و مدیریت کارآمد و ثبات سیاست‌های اقتصادی است. آیا دولت قادر به تحقق این پیش‌شرط‌های رشد اقتصادی هست؟ تجربه دو سال گذشته و شواهد گوناگون و بی‌برنامگی دولت، پاسخ منفی به این پرسش می‌دهد، با این حال امیدواریم که تحولی شایسته صورت گیرد و به جای پرداختن به موضوعات غیرقابل سنجش و طرح‌های موردی به داده‌های اقتصاد کلان استناد کنند و با ایجاد تحول در روابط خارجی و سیاست داخلی و مدیریت نیروها و انتخاب افراد شایسته، به‌سوی تحقق هدف اصلی برنامه که رشد اقتصادی ۸ درصدی است گام بردارند یا حداقل به آن نزدیک شوند و نه دور.
هم میهن
تماس مکرون با رییسی توبه نامه بود
رئیس جمهوری فرانسه یک‌ساعت‌ونیم با قرائت توبه‌نامه خود پیش یک روحانی مثل وقتی پیش کشیش می‌روند تا به گناهان‌شان اعتراف کنند، حرف از «تعامل» می‌زنند! چیز دیگری نمی‌شود به این گفت جز: «توبه‌نامه سیاسی احمق‌ها»!
جوان
هشدار “جوان” به اصلاح طلبان
رادیکالیسم در جریان سیاسی اصلاح طلب هیچ گاه از بین نمی‌رود بلکه از مقطعی به مقطع دیگر و از نامی به نام دیگر منتقل می‌شود. حزب اتحاد ملتی در زمره این رادیکالیسم است که از اصلاح‌طلبی به سمت «انحلال‌طلبی» عبور کرده و به جای رقابت سیاسی و پارلمانی تلاش دارد «خیابان» را جایگزین برگه رأی کند؛ این در حالی است که عقلای جبهه اصلاحات به دنبال مشارکت در انتخابات هستند.انتخابات مجلس دوازدهم مقطعی است که شکاف رادیکال‌ها و عقلای اصلاح‌طلبان بیش از گذشته عیان خواهد شد. عقلای این جریان سیاسی نتایج رادیکالسم احزابی، چون اتحاد ملت را در گذشته دیدند که سرمایه اجتماعی و سیاسی این جریان را به کلی نابود کرد. ماه‌های آینده نشان خواهد داد که رادیکال‌ها عاقل خواهندشد یا عقلای اصلاح‌طلب با طناب رادیکال‌ها در چاه مقابله با مردم و نظام خواهند افتاد؛ چاهی که خط باریک بین رادیکال‌ها و براندازان را از بین خواهد برد.
جوان
مسئولان در برابر انتقادات به لایحه حجاب پاسخگو باشند
در تعهد و دلسوزی تهیه‌کنندگان لایحه عفاف و حجاب (چه در دستگاه محترم قضایی و چه در دولت محترم) تردیدی نیست ولی به نظر می‌رسد که اهمیت موضوع از نگاه آنها پنهان مانده و فراموش کرده‌اند که اولاً بی‌حجابی به فرموده حکیمانه رهبر معظم انقلاب هم حرام شرعی و هم حرام سیاسی است و ساده‌انگاری درباره آن، فروپاشی نهاد خانواده و ریزش سنگر عفاف را به دنبال داشته و سلامت و پاکدامنی جامعه را تهدید می‌کند. انتظار آن است که مسئولان محترم در مقابل پرسش‌ها و انتقادات جدی و مستندی که درباره لایحه عفاف و حجاب مطرح است پاسخگو باشند و اگر این انتقادات را وارد می‌دانند در اصلاح لایحه درنگ نکنند که «خیلی زود، دیر می‌شود»!
حسین شریعتمداری- کیهان
رسانه های اصلاح طلب در مسیر عملیات روانی دشمن
نگاهی کلی به مواضع رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاح‌طلبی نشان می‌دهد که این جریان رسانه‌ای چگونه در تلاش برای تکمیل پروژه عملیات روانی دشمن علیه ملت ایران اخبار مثبت و امیدآفرین را سانسور می‌کنند.
این جریان در تلاش است با برجسته کردن مشکلات و کاستی‌هایی که اتفاقا نتیجه عملکرد دولت مورد حمایتشان است، فکر و ذهن مردم را از تلاش‌های شبانه‌روزی و اقدامات مثبت و موثر دولت مردمی طی یک سال گذشته برای گره‌گشایی از مشکلات کشور دورکند و جوانه‌های امید در دل آنها را بخشکانند. نگاهی به روزنامه‌های شرق، اعتماد، سازندگی، هم میهن، مردم‌سالاری، آرمان ملی و دیگر رسانه‌های منتسب به جریان غربگرا یا همان طیف مدعی اصلاحات نشان می‌دهد که این رسانه‌های در اقدامی هماهنگ و به صورت زنجیره‌ای سفر پربار و پردستاورد رئیس‌جمهور و دولت مردمی به آذربایجان شرقی را که موجب شکستن طلسم برخی مشکلات مزمن و به سرانجام رسیدن برخی پروژه‌ها با سابقه بیشتر از دو دهه در این استان شد را سانسور کردند.
کیهان
تصمیم غیر کارشناسی در آذربایجان شرقی
با کمال شــگفتی رئیس دولت گفت «در بازدید از مس ســونگون گفته شــد اســتقلال این مرکز و ثبت آن و آنکه درآمد آنجا برای توســعه آذربایجان باشــد، این کار بحمدالله انجام شــد». این مقام کشــوری مشخص نیست بر اساس کــدام رویکرد ملــی و مطالعاتی بــه این تصمیم مهم و حســاس و مخاطره آمیز رســیده اســت؟ آیا پیوســت مطالعاتی برای چنین تصمیمی صورت گرفته اســت؟ آیا پیامد چنین تصمیماتی گسترش افراطی محلی گرایی در کشور و تحمیل هزینه های سنگینی بر کشور نیست؟ آیا چنین تصمیماتی به سرایت چنین خواسته هایی به سایر نقاط کشور نمی انجامد؟ و این چرخه دامن دیگر استان ها را نخواهد گرفت؟ آیا ایران ملک مشــاع همه ایرانیان نیســت؟ شاید بی دلیل نباشد که در سال های اخیر مراکز مطالعاتی و مشاوره ای کشور چنین به حاشیه رانده شــده اند. آیا در باره چنین تصمیماتی مراکزی مانند مرکز بررسی های اســتراتژیک ریاســت جمهوری یا مرکز مطالعات راهبردی وزارت کشور مشاوره ای ترتیب داده و محتوایی تولید کرده است؟ گویا کشور نه بر مبنای رویکردهای کارشناسی، بلکه بر اساس ســلایق مدیران کشور اداره می شــود؟ والبته در وقت مؤاخذه هم کسی مسئولیت اقداماتش را نمی پذیرد! چه کسی هزینه تصمیمات نادرست و مسئله زایی مانند مورد اخیر را می پردازد؟
شرق
